Nieuws - Sinterklaas doet Donkerbroek aan
Zaterdagmiddag j.l. was het dan zover. In het drukke programma dat de Goedheilig Man in deze tijd van het jaar heeft af te werken was (natuurlijk) toch nog een plekje gevonden om Donkerbroek aan te doen. Het ging niet geheel vlekkeloos, maar goed, de bij Café Vosseheer aanwezigen, niet alleen kinderen, waren enthousiast. Sint is er nu echt!
Wachten
Tegen half twee hadden al velen zich verzameld bij de aanlegsteiger in de Opsterlandse Compagnonsvaart ter hoogte van eerdergenoemd café. Leden van de plaatselijke muziekverenigingen speelden de welbekende liederen uit het ‘Liedboek voor Sinterklaas’. Dat hield de moed er in. En dan natuurlijk de vaart af turen, richting Ir. Waltherbrug. Immers, sinds mensenheugenis komt de ‘Spanje’ met Sinterklaas+paard+personeel (+ natuurlijk cadeautjes) uit die richting. Het was wachten. ‘Wanneer komt Hij nou’ was af te lezen van menig kindergezicht.
De ‘Spanje’ meert aan
In de verte doemt het silhouet op van de ‘Spanje’. Naderbij gekomen zetten de muzikanten het lied ‘Zie ginds komt de stoomboot enz. enz.’ in. Uit volle borst zingen de kinderen mee. Maar …………. niks geen Sinterklaas op het dek! Slechts Pieten en burgerpersoneel. Vertwijfeld staan de kinderen toe te kijken. Waar is Sinterklaas? Vooralsnog moet men het antwoord schuldig blijven. Na korte tijd verschijnt de schimmel Amerigo ten tonele, maar …………zonder Sinterklaas! Wat is er toch aan de hand? Men blijft echter wachten.
Daar komt de Sint
Plots worden de wachtenden opgeschrikt door het gierend geluid van een Porsche (met open dak) die, als uit het niets, de Vosseheer op ‘scheurt’. En wie zit er naast de chauffeur? Goed geraden, Sinterklaas! Groot is de verbazing, nog groter het enthousiasme bij het publiek. Enfin, juffrouw Lies en de burgemeester van Donkerbroek verwelkomen de Hoge Gast. Deze kan de niet vlekkeloze start verklaren. Wat is nl. het geval? ZielePiet (zijn naam wordt verderop in dit verslag verklaard) was zoek. Met een snelle ‘bolide’ was de Sint gaan zoeken en vond de zielepiet. Vandaar Zijn vertraagde aankomst. Terwijl de Sint Amerigo besteeg klonk er weer een toepasselijk lied uit de kelen der aanwezigen. Een lange stoet volgde de Sint op Zijn triomftocht naar Pro Rege. Langs de route stonden velen de bisschop toe te juichen.
Ontvangst in Pro Rege
Aldaar aangekomen werd Amerigo geparkeerd en trok de Sint zich een wijle terug in een der zaaltjes achter de kerk (voor een verfrissing?). Ondertussen werden de kinderen en hun (groot)ouders op vakkundige wijze de grote zaal binnengeloodst. Onder de inspirerende leiding van juffrouw Lies stelden de kinderen zich zittend op voor het toneel. Daarop stond De Stoel te wachten op Sinterklaas. Deze kwam dan ook dra en terwijl de kinderen hem weer toezongen nam Hij plaats. Eerdergenoemde juffrouw Lies begroette Hem opnieuw, waarna het jaarlijkse ceremonieel een aanvang nam. Kinderen boden tekeningen aan, ontvangen pepernoten, er werd weer gezongen, Pieten deden ‘gek, behalve ZielePiet. Gekweld door heimwee naar z’n moeder, zoals de Sint vertelde, lag ZielePiet maar een beetje te liggen op het toneel.
Prijzen
Ook dit jaar deelde de Sint enkele prijzen uit. Het mooiste gedicht was gemaakt door Maureen Otter. De jonge, veelbelovende dichteres mocht haar inzending voorlezen. Sinterklaas en de zaal waren diep onder de indruk. “Daar horen we meer van”, zo vingen we op. Er was ook een prijs voor de mooiste tekening. Naam van de kunstenares: Nienke Woudstra. Die zal over enige tijd wel exposeren bij Friso Zekerheid.
Tot besluit
Nieuw was het onderdeel streetdance. De jongedames Myrte, Jente en Nina gaven een perfecte demonstratie van deze vorm van dansen/gymnastiek. Gezeten in Zijn stoel, te midden der kinderen, genoot de Sint zichtbaar van de voorstelling die veel te kort duurde. De meiden moeten ‘gewoon doorgaan’, want dan zit het er dik in dat ze te zijner tijd zeker een avondvullend programma kunnen brengen. En toen was het voorbij. Onder het gezang ‘Dag Sinterklaasje enz. enz.’ trok de Sint zich terug, zonder twijfel voor een volgende afspraak. Langzaam verlieten de aanwezigen het pand, een hele ervaring rijker (althans voor sommigen). Nu de schoen onder de schoorsteen en afwachten.
Zie voor een kleine impressie het fotoboek.
Tekst: Anne J. van der Helm
Foto’s: Anne J. van der Helm en Jenny Bosma-Veenstra
Geplaatst op: 22 November 2009