Nieuws - Donkerbroek Worldwide (1)
In de rubriek Donkerbroek Worldwide laten we mensen aan het woord die in hun jongere jaren in Donkerbroek hebben gewoond en die om welke reden dan ook in het buitenland zijn gaan wonen of daar langdurig verblijven. Hoe gaat het met hen en hoe leven zij op een compleet andere plek op deze aardbol… Kent u zelf voormalige inwoners van Donkerbroek die in het buitenland wonen die in aanmerking kunnen komen voor deze rubriek? Laat het ons dan graag weten via een mail naar de dorpskrant of de dorpswebsite. Onder hetzelfde motto als het Friese Op ‘e hichte…“keep in touch, with the Dutch”…
In deze eerste aflevering van Donkerbroek Worldwide komen we aan de weet hoe het gaat met de nu 40-jarige Olga Brouwer en haar gezin in Amerika!
Bericht uit Zuid-Dakota
Zo'n 7000 km ten westen van de Hanestreek mag ik iets schrijven voor de lezers van Op 'e Hichte. Leuk! De Donkerbroekster dorpskrant lees ik altijd als ik mijn ouders opzoek. Donkerbroek is mijn "hometown", zoals ze dat noemen in mijn nieuwe thuis: Zuid Dakota, in het hart van de V.S. Hier woon ik sinds 2006 met Wilfried en onze kinderen Els (13), Thijs (11) en Wim (9). We hebben een boerderij met 2000 melkkoeien,kalfjes en zo'n 1300 ha mais, luzerne en tarwe. Mijn ouders verhuisden een maandje voor m'n geboorte naar het voormalige Bovenveld en wonen daar nog steeds. Daar ben ik samen met m'n broers opgegroeid.
Mijn jaren in Donkerbroek
Zoals veel kinderen ging ik na school musiceren bij Excelsior, gymnastieken bij HDT. Later kwam er een baantje bij 't Witte Huis, oudejaarsactiviteiten met de Nachtdravers en de feestcommissie van het dorpsfeest in '92 (of '93?). Niet uit het oog, uit het hart. Elk jaar komen er kerstkaarten uit Donkerbroek, telefoontjes en vorig jaar een oud-Donkerbroekster logee. Een jarenlange vriendschap met de familie Ausma houdt de band met ons dorp ook in stand. Toevallig wonen ze op de plek waar vroeger de lagere school stond.
Naar het Groninger land
Nadat ik geslaagd was van de Pabo in Drachten was het tijd om te vertrekken. Naar Rotterdam, met de blauwe Daf. Ondertussen ontmoette ik Wilfried en volgde hem later naar zijn boerderij in Noord Groningen. We voelden ons goed thuis in het Groninger ‘Hogeland’, maar onze wortels waren nog niet vastgegroeid. Vijf jaar geleden vertrokken we met ons gezin naar de prairies.
Het leven op de prairie
Het bevalt ons goed. Thuis spreken we Nederlands, maar de kinderen beheersen de Engelse taal beter. Soms een beetje fries met HAS-stagiaires uit Leeuwarden en van opa Schelto leren de kids "lekker beppe Sukerbole". Met onze migrant-medewerkers wordt vooral Spaans gesproken. Zuid Dakota ligt in de z.g. "great plains", de grote vlakten. Het is vijf maal groter dan Nederland en heeft nog geen miljoen inwoners. Landbouw is economisch nummer 1, jacht nummer 2. Een prachtige staat voor boeren en buitenmensen. De winters zijn lang en bar koud, de zomers warm en droog, en de herfst zorgt voor een schilderachtig tafereel. Dit is het land van de fazanten, coyotes 
en bizons, Mount Rushmore (de 4 presidentenkoppen in de rotsen), rodeo, country muziek en pick-up trucks. Motorrijders kennen Zuid Dakota van de ralley in Sturgis, waar elk jaar meer dan een half miljoen Harley Davidson's bij elkaar komen. We hebben goede buren; iedereen in een omtrek van 10 km is hier je buurman. Ons dorp, Elkton, is beroemd om z'n goede slagerij, met rundvlees-specialiteiten die je tegenwoordig zelfs via internet kunt bestellen.
Klinkt prachtig, maar we missen Nederland ook wel eens. Ik fietste graag, maar hier op de prairies is dat geen succes. Van Donkerbroek mis ik vooral familie en vrienden, de gezelligheid, de ijsbaan en snertakties in de winter, en de nabijheid van de wandelpaden in de natuurgebieden. Heimwee heb ik gelukkig niet.
Ons bedrijf
Tweeduizend koeien melken is een 24/7 klus. De dieren worden in een carrousel gemolken. Drie maal daags wordt de melk opgehaald en naar de melkfabriek getransporteerd. We recyclen mest en strooien de vaste bestanddelen in de stal om op te liggen. Je vindt geen stieren in de stallen, de koeien worden kunstmatig geïnsemineerd. We pasteuriseren melk om aan onze kalfjes te voeren. Mijn taak ligt op het kantoor: management, boekhouding, loonadministratie, etc.. Op ons bedrijf focussen we op kwaliteit, efficiëntie, dierwelzijn, milieu en arbeidsveiligheid. Wie denkt dat hier geen wetten en regels zijn komt bedrogen uit. Op de schaal waarop we werken zijn veel extra vergunningen nodig en worden er regelmatig inspecties 
uitgevoerd. Omdat het leven hier om de landbouw draait zijn de meeste wetten gericht op landbouw- en plattelandsontwikkeling. Dat vinden we prettig.
South Dakota Agricultural and Rural Leadership
Zelf ben ik ook actief in deze ontwikkeling, o.a. via een cursus: South Dakota Agricultural and Rural Leadership (sdarl.org, 8e rij foto's rechts). Het is een geweldige uitdaging, en het creëert nieuwe kansen voor de toekomst. Ik vind het leuk om excursies op ons bedrijf te verzorgen. Iedereen is altijd welkom om een kijkje te nemen. Toch een beetje te ver? Via internet kun je nieuwtjes over "Hilltop Dairy Elkton" volgen op Facebook, of via Twitter (@webmilkmaid).
Hartelijke groeten uit de V.S. en tot ziens,
Olga Reuvekamp-Brouwer.
Geplaatst op: 06 Mei 2011