Nieuws - Reisverslag Fanfare Excelsior naar Zwitserland
Vrijdag 25 januari was het dan zover. De leden van fanfare Excelsior vertrokken met aanhang naar Zwitserland. Marina die in de periode dat ze stage heeft gelopen in Nederland met ons heeft meegespeeld is lid van de band Wyssbach Geister welke hun 30-jarig jubileum vierden. Op hun uitnodiging vertrokken we naar Flawil in Zwitserland om dit feest mee te vieren. Om 4.45 uur was iedereen paraat op de parkeerplaats bij ’t Witte Huis alwaar de bus werd volgestouwd met tassen, slaapgerei en ook de instrumenten moesten mee.
De eerste stop was al in Wolvega waar er nog 4 personen opstapten zodat er met een totaal van 22 man de reis werd begonnen. Ondanks het nog zeer vroege tijdstip zat de sfeer er meteen goed in. Marjan Zigterman werd toe gezongen daar zij deze dag haar verjaardag vierde en werd de bus ook meteen maar versierd. In Apeldoorn vond er een chauffeurs wissel plaats. Piet Bosma van reisorganisatie Coulant werd nu de man die met ons het weekend zou verzorgen. Na geregeld een tussenstop in Duitsland, waar je plasbonnen kon sparen, kwamen we ongeveer om 15.30 uur aan bij de douane Bietingen Thayngen, de Zwitserse grenspost. Piet waarschuwde om vooral in de bus te blijven daar de Zwitsers soms nogal moeilijk konden doen en dan kon het zomaar zijn dat je hier een paar uur zou moeten blijven staan. (Snap je dat nou met zo’n uitgelezen georganiseerd gezelschap waarbij de voorzitter zelfs 23 personen telde i.p.v. de 22 die er waren). Maar goed het ging allemaal heel voortvarend zodat we zonder , onoverkomelijke problemen, na een half uurtje daadwerkelijk in Zwitserland waren.
Hier kon je duidelijk al zien dat de natuur zeer verschilt met Nederland. Het werd al behoorlijk heuvelachtig. De reis ging zo voorspoedig dat we zelfs op de minuut af om 17.00 uur in Flawil stonden bij het partycentrum waar ’s avonds het feest zou plaats vinden. Hier vond ook de ontmoeting plaats met Marina die ons eerst naar de kazerne bracht waar we de komende twee nachten zouden doorbrengen. In de grote slaapzaal waar stapelbedden in rijen waren opgesteld werd er snel een bed gekozen en al vast in gereedheid gebracht voor de komende nacht. Toen moesten we al weer mee om eerst iets te kunnen eten. Er was voor ons gekookt. Macaroni met een gehaktsaus en geraspte kaas stond er op het menu. Het recept is hier iets anders dan dat we in Nederland zijn gewend. Het werd dan ook niet door iedereen op juiste waarde geschat, maar ja dat heb je met die zinnige eters.
Na het eten snel omgekleed voor de “Umlauf” door het dorp. Vanaf het kerkplein , waar verschillende bands al klaarstonden, ging men als dweilorkest naar het partycentrum voor het feest. Een zevental bands zouden hier optreden. Nu moet ik zeggen dat dit niet helemaal zo gaat als bij ons. Wij studeren stukken in welke met of zonder bladmuziek worden uitgevoerd. Dit geheel moet stemmen en met elkaar overeenkomen om er een geheel van te maken. Hier zijn het zogenaamde “Guggenbands”. Dit houd het volgende in . Een ieder die lef heeft en op een instrument wil spelen kan dit doen. Vooral trompet, trombone, bas en slagwerk. Andere instrumenten komen eigenlijk niet voor. Zij leren enkele grepen en akkoorden en passen dit in de uitvoering toe. Niks geen bladmuziek en noten kunnen ze niet lezen. Ze hebben voor de noten bepaalde tekens en hiermee proberen ze er een geheel van te maken. Verder zijn alle bands helemaal opgedost in allerlei kleurige flamboyante pakken en hoofddeksels. Ook de gezichten zijn allemaal geschminkt in bijpassende kleuren en creaties. Het ziet er niet minder feestelijk uit, een beetje als bij ons carnaval.
Wij waren komen opdraven als het Holland Legioen. In vooral oranje, rood wit blauw of de Friese vlag kleuren . Verschillende hoofddeksels en pruiken maakten het geheel compleet. Elk optreden duurde ongeveer zo’n 20 tot 30 minuten. Toen het eerste optreden zou beginnen zagen we dat er verschillende mensen met oordopjes liepen en kinderen droegen zelfs oorbeschermers. Dat dit een bedoeling had kwamen we gauw genoeg achter want het was toch een muur van geluid wat op je af kwam niet te geloven. We stonden versteld, de een probeerde de ander te overstemmen, wat wil je ook met alleen maar scherp koper en heel veel slagwerk. Toch was het een en al feest met dans, klappen en polonaise werd er dan ook veelvuldig meegedaan. Ons optreden was dan ook wat bescheidener van aard maar werd er niet minder om gewaardeerd. Het feest duurde tot in de kleine uurtjes waarna we met piepende oren onze slaapplek opzochten. Gelukkig was er geen gehoorbeschadiging opgetreden zodat er door velen nog lang kon worden meegenoten van het snurkconcert wat er de resterende nacht plaatsvond.
Tussen 9 en 11 uur de volgende ochtend stond er een fantastisch ontbijt op ons te wachten in een soort van croissanterie met restaurant gedeelte. ’s Middags ging het hele gezelschap samen met de leden van Wyssbach Geister in de bus naar een prachtig ski oord op de berg Iltios. Met ook nu weer alle instrumenten mee werden we in het gondeltreintje naar 1350m. hoogte gebracht. Op het terras van het” Berggasthaus Iltios” werd door beide bands nog een kort optreden verzorgd voor alle ski sporters die daar zaten . Een enkeling liet zich verleiden tot een walsje op skischoenen. Het weer was zo uitzonderlijk mooi, de zon scheen volop dus het was er heerlijk toeven. Er konden dus ook nu weer prachtige plaatjes worden geschoten.
Bij terugkomst in Flawil werd er eerst samen iets gedronken waarna er in een naburig restaurant een afscheidsdiner werd genuttigd. Hier werd er over en weer nog enkele dankwoorden gesproken en presentjes uitgewisseld. Flawil heeft een eigen chocoladefabriek, hiervan werd ons dan ook enkele soorten aangeboden, evenals een fles “Appenzeller” wat door hun wordt gezien als medicijn. Wij kennen dit als een soort van beerenburg. Dit Friese medicijn werd hun aangeboden en nu maar proeven welke het lekkerst is. Na afloop werd er als afsluiting nog een klein kroegje bezocht want de laatste Zwitserse franken moesten toch nog worden uitgegeven. Om ongeveer 00.30 uur was iedereen weer op het nest aangeland waarna het nog lang onrustig bleef.
’s Morgens waren de meesten al weer vroeg in de weer. Na het douchen moest er worden opgeruimd en alles moest weer in die bus worden gestouwd. Om 8.45 uur was daar weer Marina nu met haar moeder die onze thermoskannen had gevulde met verse koffie en thee. Ook een paar zakken broodjes en croissants ontbraken niet zodat er in de bus heerlijk werd ontbeten. Na het afscheid konden we dan om 9 uur ook mooi op tijd vertrekken richting Nederland. Ook deze dag verliep de reis weer zeer voorspoedig en sfeervol. Er werd nog steeds veel gezongen en gelachen. Zelfs is er een speciaal lied geschreven over deze reis op de melodie van Que sera sera, wat dan ook veelvuldig voorbij kwam. Wie weet word het een hit.
Na de tussenstops die voor zowel passagiers als chauffeur nodig waren en ook nu weer het treffen van goede weersomstandigheden en verkeer, al sneeuwde het in Duitsland wel een beetje, verliep ook de terugreis zeer voorspoedig. Om 19.45 uur kwamen we aan in Wolvega waar de eersten al weer huiswaarts konden keren. Deze stop was net lang genoeg voor onze chauffeur om ons zelf het laatste stukje naar Donkerbroek te kunnen brengen. Als dank voor zijn rustige en vertrouwde reiskunsten stonden we graag een deel van onze chocolade aan hem af. Om 20.20 uur kwamen we aan in Donkerbroek waar we al door vele familieleden werden opgewacht. Met een zeer goed gevoel namen we afscheid van elkaar en kunnen we terugdenken aan een fantastische reis waar nog lang over zal worden nagepraat.
Verslag: Roelie Soepboer
Foto's: Geert Zigterman
Geplaatst op: 29 Januari 2013